معلق در هواي زيارت
كنار قبور، در هواي پر از گلاب
مرده‌گان ساليانم را فراموش مي‌كردم
در كناره‌ي دريايي سرشار از كوبشِ موجهای قلبي وحشي
تسلاي من نه گريه كه نگاه به بادبادكِ زودگذري بود كه سايه‌اش
به شتاب
از قبرِ كناري مي‌گذشت.
۱۳۸۸ اردیبهشت ۵, شنبه
بادبادك
تماشاخانه
انگار بر سراسر اين بازي تماشاچيِ بي‌كاري بود و بس
فقط بود، فقط بود
و شتابش در نقس سردِ روزها، چله‌اي بود كه هرگز نمي‌گذشت
شتابش براي رسيدن به مرگ
و
شتابش براي فراموشي.
۱۳۸۷ آذر ۱۶, شنبه
۱۳۸۷ آذر ۶, چهارشنبه
۱۳۸۷ آبان ۲۱, سه‌شنبه
دهکده
غوطه‌ور در بركه‌هايِ خاليِ پاييز
تابستانِ تشنه
از ميان- سه‌چال، سرازير مي‌شود
كه نه دور مي‌شود، نه از قلب روزها مي‌گذرد
آذرخشي
كه نه شوري مي‌آفريند و
نه خاموش مي‌شود در تباهي ديرگذرِاين روزها
بغضِ دستگيره‌ي پنجره، در غيابِ دست‌‌اَش.
زبان و واژه‌گاني كه گم مي‌شود در دهليز سردِ گيتار
كوچه‌اي كه منتظر در نورِ نيمه‌روشنِ آتشِ شومينه.
زيرنويسِ مرجانيِ برگ در باغ‌چه‌ي آيدا
جاودان روشن مي‌ماند سيگار در دست شاملو
و دستي كه تا پرده را به كناري بزند
ماه نصفه نيمه مي‌سُرد از دلِ ِ‌پنجره‌يِ سردِ چاپ‌خانه‌اي كه قرار است خون بيايد و چرخ‌هايش را بگرداند.
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)