پرنده‌گان بر بام‌هاي بي‌نام فرود مي‌آيند
و عاشقان
خسته‌ترين نيمكت‌ها را پیدا مي‌كنند.
دريا، روز، كمي آب و قطره‌اي تشنه‌گي
رويا مي‌بينم يا با تشنگي واژگان در پي نام‌ها مي‌دوم؟
۱۳۸۷ مرداد ۷, دوشنبه
هاينريش
نابوده
نمايش تكرار مي‌شود، بازيگران در جاي خود صف كشيده‌اند،
آماده
و راه‌هاي ديروزی هم تكراري ست.
من،
ولگردِ ماسه بادي
به تابستان نمي‌توانم برسم
چرا که نرده‌هاي باغ شكسته است
و نه شرابي در خون است
و نه اين قله كه دور است
فرداست.
از پلكان نمايش‌خانه به زير مي‌آيم
زيرنويس: خستگي ماه لخ لخ كنان با كه كاش كه كاش كه کاش، به آهن‌گر خانه مي‌آيد.
۱۳۸۷ مرداد ۱, سه‌شنبه
مرد ن مرد قورباغه‌‌اي
يادي كه چون پيچكِ آب بپيچد بر پايِ غواص و بکوبدش بر دهان پر از خزه و سطح مرجانيِ روزهاي رفته
بي‌اثري بر درختِ خشكِ كُناري
و بي گرمايِ دستي كه حلقه‌ها، حلق آويزش كرده باشند
و بي همياريِ نگاهي تا روشن شود شعله‌اي در قلب اين روزهاي مرده
فقط: بگذريم
بگذريم.
۱۳۸۷ تیر ۱۱, سه‌شنبه
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)