حالا كه انزلي نرفتيم و چراغِ خانه‌اي روشن نكرديم و آتشي.
حال كه پارو نمي‌زنيم چون باد؛ برگ‌هاي نيمه خشك را و نيلوفرانِ آبي را رويِ مرداب به حالِ خود رها كرديم.
حال كه قرار نيست ببارد و مي‌بارد و بادبادك خيسِ خيس رويِ نيمكتِ سردِ سبز افتاده است و حالا كه جاي تو خالي است:
هم در انزلي
هم در آن خانه
هم رويِ مرداب و هم روي نيمكتِ سردي كه رويِ آن نشسته‌ام و كتابِ نمايش‌ ـ در صفحه‌ي سوم ـ رويِ زانوهايم باز مانده است.