۱۳۸۶ آبان ۳۰, چهارشنبه

Just Friend



خوابِ چشم‌ام چون گشوده شد بر راه‌زنيِ پاييز؟
ماه‌تاب و شب چه‌گونه- تو بگو- راهِ خاكيِ شانه‌ام را از تو دريغ كردند
و من در چشمِ تو چرا جا نشدم و تو در سرانگشتان‌‌ام چرا بند نمي‌شوي؟

هیچ نظری موجود نیست: