مفصلِ باد كه باز شود و بارانِ شكر كه ببارد
مي‌آرد
كنارِ تابلوي ممنوعاتِ از هر قسم،
كنارِ جاده‌يِ لي‌لي‌پوت
مي‌خارد
سرانگشتانِ خشكِ كيسه‌ي نايلون
را
تا
عرق بتابد
بخشكاند
و بتازد كَهَرِِ مست از مكارود تا پيشنبور
- و آن كرانه‌ي هماره مه‌گرفته‌ي پينبور
و مفصلِ باد تا شود رويِ بادبادكِ فراموشي و
دريا اندامِ محوش را
با خزه‌هاي سبز و خاكستر بپوشاند
به رويِ شاخه‌ي شكسته‌ي شانه‌ام.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر