۱۳۸۶ دی ۲۲, شنبه

فراموشيِ خنده


قابِ عكسي خالي، بر رُفِ ذهنِ عاشقان
سه پاره‌اي نوميد و تلاشي كه به ناچار در تلاشيِ زمان
به خواب، شك و اشك مي‌رسد

زنان و مردانِ اشك‌هاي سوزان را مي‌گويم.

هیچ نظری موجود نیست: